De boulevard (Paseo Maritimo) in La Carihuela tijdens het ochtendgloren vanaf ons terras gezien.

Een bezweette trimmer die het Spaanse record op de mijl wil verbeteren, schoolgaande jeugd in hun blauwe truitjes op weg naar het schooltje aan de boulevard, de loterijverkoper die reeds een enkel (winnend) lot met een stem als een scheepstoeter wil slijten, de lokale vissers welke tevreden met hun vangst binnenvaren, de gepensioneerde inheemse bevolking welke in alle rust op de bankjes aan het keuvelen is, de immer vrolijke schoenpoetser op zoek naar klanten, de altijd gehaaste leveranciers, de vaklui van Litosha welke de boulevard stralend schoon houden, de scharensliep met zijn herkenbare pieptoon op de brommer, de eerste zonaanbidders op zoek naar hun favoriete bedje aan de kustlijn, de goed gebruinde overwinteraars waarvan velen hun hondje uit Nederland hebben meegenomen, Ferrari welke zijn prachtige horloges voor een prikkie te koop aanbiedt, onze grote vriend de tekening verkoper die zijn tekeningen aan de man probeert te brengen, een ouder stel welke geniet van een paar overheerlijke churros, het geratel van de eerste rolluiken als teken dat de winkeliers hun waar te koop stallen, de voorbijganger welke naar zijn appartement snelt om de verse broodjes/croissants van het bakkertje vooral warm op te peuzelen, kleine kinderen, maar ook een bekende oma genietend van reuze schepijsjes en het besef van eenieder dat we in een klein paradijs op aarde zijn beland.
Oftewel La Carihuela in al zijn eenvoud en schoonheid.