Carolina Hamaker
12-6-21·
Geluk in een klapstoel en golven.
Vandaag overal weer gezellig ouderwets weekend druk.
De stranden zitten weer vol met Spaanse families die misschien niet veel meer hebben door deze covid crisis maar als koningen zo rijk met grote glimlachen weer gelukkig om de volgeladen uitklaptafeltjes met home made spaanse lekkernijen zitten en weer volop genieten van de hele familie weer bij elkaar, el tinto de verano, el sol y sus playas.
De restaurants op de boulevards stralen en zijn ook weer allemaal druk en flink
gevuld met grote gezellige families en groepen eters en pure levens genieters want hier kan men nog steeds een 3 gangen menu del dia vinden bereid met verse vis, espetos en de meest wonderbaarlijke paellas met uitzicht op zee voor slecht 20€
Het leven is mooi aan de Costa del
Sol vooral op dit soort dagen proef en zie je waar Andalucia zo groots in is ” de liefde ” en dat zal ook altijd zo zijn en blijven.
Of je nu In een klapstoeltie of in een penthouse met luxe bedden zit wij ademen allemaal dat zelfde liefde gevoel uit en in en genieten dagelijks van al dit moois in Andalucia.
Het lijkt wel of de golven vandaag ook steeds meer liefde het strand op duwt alvoor de zon straks ondergaat terwijl de kinderen nog steeds spetteren in het water , lachend en onvermoeid genieten en krijsen van plezier.
We leven weer
We ademen diep de gezonde zee lucht in en waarderen iedere minuut van deze nieuwe
vrijheid en in de iets ruigere grotere avond golven hoor ik zelfs stille maar de
sterke woorden van al die families, op een klapstoel in het zand of boven in een penthouse, dezelfde woorden krachtig gelijk de zee en
” Dit laten wij ons ook nooit meer af pakken”

Carolina Hamaker in Parque Paloma

De Winter Wandelaars.
Op pad en aan de wandel geweest naar het mooie ‘ Parque Paloma’ wat maar ietsjes verder ligt ( 35 / 40 minuten ) dan de Haven Benalmadena.
Een prachtige gezellige wandeling zowel boven langs op de hoofdweg met winkeltjes en barretjes als via de gezellige boulevard of het strand prima te doen.

Carolina Hamaker 15-12-20

Prachtige wandelroute over strand, langs de kust, via boulevards en leuke straatjes vanaf Puerto Benalmadena naar Fuengirola. Op een gewoon wandel tempo en heerlijk in het zonnetje echt prima te doen en veel te ontdekken onderweg en terug zo weer thuis met het metrootje…lov iT!

Carolina Hamaker
20 december 2019 om 08:28

Je bent Carihueel of niet.

Sinds gister avond loop ik een liedje luidkeels mee te zingen en ik hoef aan vele die mij kennen niet uit te leggen waarom.
🎶Mijn Spaanse dorpje Carihuela, daar aan de Middellandse zeeee🎶
En eerlijk is eerlijk
Ook al ben je er een tijdje niet meer geweest, het blijft je thuis, het blijft je stadje, je vreugde, je heimwee en voor altijd in je hart.
Iedere Carihueel begrijpt mij precies want vanaf het eerste stapje op de boulevard voelde het als thuis en waar ik ook nu ben of woon, dat Spaanse dorpje zal ook altijd thuis blijven.
🎶Mijn Spaanse dorpje Carihuelaaaa🎶
Zingen hullies mee ? 👍✌️✌️😃
🎶
Ik heb heel mijn leven veel gezworven
Ik zag de rijkdom en het verdriet
Ik had een leven vol met zorgen
En wat ik zocht dat vond ik niet
Ik leerde toen dit plekkie kennen
Het paradijs, zou dit het zijn
Nooit eerder kon ik beter wennen
Hier in dit dorp, hier wil ik zijn.

Mijn Spaanse dorpje Carihuela
Hier aan de Middellandse zee
Als je hier een keertje bent geweest,
wil je nooit meer terug, ga met me mee
Mijn Spaanse dorpje Carihuela
Een nieuw begin, een nieuw bestaan
Mooier plekkie nee dat ken ik niet
Altijd zon en zee, laten we gaan.

Vakantie kan niet eeuwig duren
Altijd is er een tijd van gaan
Ik dacht kon dit maar eeuwig duren
Hoe bouw ik hier een nieuw bestaan
Ik zou het nooit meer kunnen missen
Het mooie weer, het temperament
Hierin kan ik me niet vergissen
Wou dat ik het eerder had gekend.

Mijn Spaanse dorpje Carihuelaaaaa 🎶 lala lalalalaaaa

www.bol.com/

Teksten gemaakt door Carolina Hamaker

Carolina Hamaker: Een vrolijke 50 plusser die het oud worden, het leven, haar werk, politiek meningen en de alledaagse dingen graag met een korreltje zout neemt.
Zij beschrijft het in een boekje. De dagelijkse dingen met een knipoog, haar gezonde dosis humor maar ook met een warm medelevend hart.

Bestel haar boekje .boekenbestellen.nl/

Waar zijn jullie nou?

Speciaal geschreven door Carolina Hamaker voor “Fidelio”, honden opvang Benalmadena
asociacionfidelio.org/

Een euro per maand kan het verschil maken: Door lid te worden, draagt ​​u 1 € per maand bij aan uw groep.
www.teaming.net/asociacionfidelio

De deur van het grote zwarte bewegende ding ging met een harde bong dicht en het grommende geluid werd harder toen het ding begon te bewegen en wegreed..en steeds kleiner werd.
Harry hoorde zijn naam nog een paar keer roepen en wilde er achteraan rennen maar kwam niet verder dan zijn waterbak en brokjes want het touw kneep zijn keel dicht en elke keer kwam hij met een harde plof weer terug op de grond als hij hoog en ver wilde springen om te kijken of het touw los ging..
“ Daaag Harry”, daaaag daag tot de volgende keer” hoorde hij de kinderen, zijn vriendjes nog schreeuwen vanachter het grommende ding raam.
Toen de auto uit het zicht verdween hield Harry ook op met trekken en springen. Hij had zoveel dorst gekregen van al zijn inzet maar toen hij keek naar zijn waterbak was al het water een grote modderpoel geworden waar zijn brokjes indreven en de waterbak was door al zijn gespring en getrek omgevallen en lag troosteloos omgekeerd in de bruine aarde.

“ ze komen vast zo wel terug” dacht Harry en likte wat brokjes op uit de modderplas en probeerde een plasje water leeg te likken. “ Dat doen ze toch altijd” en hij ging op zijn buik in de koude aarde liggen met zijn snuit en ogen gericht naar de weg om er zeker van te zijn dat als hij indutte van moeheid en dat grote grommende rijdende ding met zijn vriendjes terug kwam hij ze weer vrolijk kon begroeten en hij ze zeker kon zien.

Het werd donker, de nacht geluiden werden dringender en Harry begon een beetje te trillen van de nachtelijke koud en angst. “ wat raar, meestal zijn ze rond deze donkerte al weer terug”.
Harry herinnert de dag dat zij hem meenamen. Het was een beetje verwarrend want zo was hij nog aan het spelen met zijn broertjes bij zijn mama en zo werd ineens alles donker en toen het weer licht werd was hij ergens in een bos en kon hij zijn mama, zusjes en broertjes niet meer ruiken en of vinden. Hij zocht wel, oo ja hij liep wel vier zonneopkomsten en nachtelijke donkertes rond maar was uiteindelijk zo moe, hongerig en dorstig dat hij van uitputting tegen een dikke boom aan kroop en in slaap was gevallen. Hij werd toen wakker omdat hij geaait werd en schrok van luide kinderstemmetjes die druk en opgewonden blij riepen;” oooo mama kijk wat een lieverd, mag hij mee naar huis”?

Wat een plezier hadden ze toen Harry zomaar achter ze aan trippelde en wat een plezier had Harry toen hij die avond naast zijn nieuwe familie op de bank lag met een buikje gevuld met heerlijke brokjes, water en een schone gewassen vacht. Wat konden ze spelen en lachen en blaffen als we allemaal speelde rond het zwembad met die grote opblaasbal die steeds wegwaaide en in het water viel. Wat was het fijn om steeds Harry te horen roepen want dat betekende altijd wel dat er iets lekkers kwam, een knuffel of fijne verassing.

Nu was het stil.
Nu is het niet leuk meer. Er is geen water en de keel doet zeer van het vele roepen en blaffen;” waar zijn jullie nou”?
Het grote grommende ding nam mijn vriendjes mee, het hek ging dicht en niet meer open.
De nacht valt alweer, en de dag eindigt steeds en Harry wankelt zo ver hij kan met het strakke touw om zijn nek steeds zo ver mogelijk naar de weg kant om te roepen, te blaffen maar na uren eindigt zijn roepen in een jammerlijk eenzaam huilen en de zelfde vraag “ waar zijn jullie nou”?

Als Harry later even zijn ogen open doet kijkt hij in twee bruine ogen en hoort iemand zeggen “ ooo jeeee, die moet water en eten hebben, zo snel mogelijk” en voelt hij hoe een warme zachte hand zijn vacht streelt.
De stem herkent Harry niet maar het voelt goed en vooral rustgevend als zij het strakke touw van zijn nek halen en Harry laat het opgelucht toe want hij is ook te moe en te verzwakt om zich, na zoveel dagen zonder eten en druppeltjes drinken ook maar nog ergens tegen te verzetten.

Hij voelt dat hij word opgetild en ziet dat hij naar ook zo een grommend ding op wielen gebracht word maar dit keer is deze niet zwart. Op het witte ding, net voordat Harry op een zachte deken erin word gelegd ziet hij nog net de grote letters op de zijkant ..” Fidelio”.
De stem die voor achter het stuur kruipt zegt ..”Het komt allemaal goed hoor lieverd” en aait hem nogmaals zacht en liefdevol over zijn dunne magere vacht.
Zodra het grommende witte ding met die lieve vrouw zachtjes in beweging komt neuriën de gerust gevende geluiden Harry wiegend in een veilige slaap en hij droomt, gelijk iedereen droomt, en rijd mee op weg naar een mooi nieuw warm en liefhebbend huisje.

“ Waar zijn jullie nou”
Donaties en adoptie zijn zo nodig .

Een euro per maand kan het verschil maken: Door lid te worden, draagt ​​u 1 € per maand bij aan uw groep.
www.teaming.net/asociacionfidelio

Speciaal geschreven door Carolina Hamaker voor “Fidelio”, honden opvang Benalmadena
https://asociacionfidelio.org/

Teksten gemaakt door Carolina Hamaker

Carolina Hamaker: Een vrolijke 50 plusser die het oud worden, het leven, haar werk, politiek meningen en de alledaagse dingen graag met een korreltje zout neemt.
Zij beschrijft het in een boekje. De dagelijkse dingen met een knipoog, haar gezonde dosis humor maar ook met een warm medelevend hart.

Bestel haar boekje .boekenbestellen.nl/